Paardebloem
Latijnse naam: Taraxacum Officinale
Wat is het!
De winterharde, tot 50 cm hoge krop heeft een diepe, dikvlezige wortel, lancetachtige, getande, diepgroene bladeren en heldergele bloemen. Hij is in de lente overal in het wild te vinden. De jonge verse bladeren worden gegeten. De oude Grieken kenden al de genezende kracht van de paardebloem. In de Middeleeuwen waardeerde men deze plant vooral om zijn vochtafdrijvende eigenschappen en Frederik de Grote gebruikte, op doktersadvies, paardebloem als middel tegen zijn nierziekte.
Na het midden van de 17 de eeuw werden de bladeren als salade gegeten door vooral de Zwitsers, de Fransen, de Italianen en de Belgen. Op dit moment zijn dit nog steeds de landen met de grootste productie en consumptie van paardebloem. Heel lang was deze plant behept met de naam konijnenvoer en onkruid, maar behoord gelukkig ook hier weer tot de herontdekte saladekruiden.
Smaak en aroma!
Paardebloemblad smaakt kruidig en iets bitter. De gekweekte gecultiveerde paardebloem is iets zachter van smaak dan de wilde uit het veld en de wei.
Gebruik!
Het lekkerst zijn de jonge groene blaadjes in de lente. Het is nu dus het beste moment om deze heerlijke gezonde plant te gaan ontdekken.
Ze zijn ideaal als saladekruid in combinatie met andere slasoorten en aangemaakt met een heerlijke vinaigrette.
Maar als enkele salade ook niet te versmaden en een perfecte remedie tegen voorjaarsmoeheid!
In fijne reepjes gesneden smaken de bladeren ook heerlijk in kruidensausen of als gezond broodbeleg.
De jonge blaadjes zijn goed te combineren met wat fijngesneden daslook en een tomaatje.
Ze kunnen ook op dezelfde wijze als rauwe spinazie worden klaargemaakt.
Bewaren!
Het paardebloemblad is maar beperkt houdbaar. In papier gewikkeld blijft het 1 tot2 dagen goed in de koelkast. Maar in april en mei is het volop vers te halen in je tuin of op het veld. Profiteer hiervan en maak een heerlijke, verse en gezonde lentesalade.
Gezondheidstoepassingen!
Nierkwalen
Vochtafdrijvend
voorjaarsmoeheid
Rauwe paardebloemblaadjes bevatten veel vitamine A.
Tip!
De versheid van gekochte, gecultiveerde paardebloem is te zien aan de snijplekken. Komt daar een wit, melkachtig sap uit dan zijn ze oogstvers. Hoe donkerder en droger de snijplekken, des te ouder zijn de paardebloembladeren.
